Wdzięczność i nostalgia

Listopad cały jest dla mnie o pożegnaniach i przemijaniu. I o wspomnieniach.

Tych, które grzeją serce tak, jak trzymany w dłoniach kubek z ciepłą herbatą.

I tych, które "jak śnieg czasem kłują w policzki".

Listopad obecny w każdym opadającym liściu, porannej mgle i w popołudniach, które tak szybko przechodzą w wieczory. 

Brzmi jak szelest liści, chlupot kałuży i jak wyszeptane "Do widzenia" i "Śpij spokojnie".

Listopad to dla mnie wdzięczność i nostalgia. Mniejsze i większe tęsknoty. I trochę oczekiwania na to, co dalej.

"Wdzięczność robi sobie kubek kakao i idzie korytarzami Pamięci poszukać czegoś, na co chciałaby jeszcze raz popatrzeć."

Te piękne słowa (i cytat z pierwszego akapitu) pochodzą z książki Tiny Oziewicz "Co lubią uczucia".

To lektura ciepła jak wełniany koc.

A w listopadzie dobrze jest okryć się kocem.